Szlaki turystyki kulturowej to trasy w przestrzeni turystycznej (nie zawsze oznakowane), prowadzące do najbardziej atrakcyjnych miejsc i obiektów, wytyczone z zachowaniem wielu przepisów, m.in. bezpieczeństwa i ochrony wartości. Głównymi kryteriami rozróżniającymi rodzaje szlaków są: kryterium środka transportu, kryterium tematyczne, kryterium zasięgu. Tworzenie szlaków jest udostępnieniem przestrzeni, której fizjonomię stanowi krajobraz. Nie tylko przyczynia się do powstawania zmian, lecz także chroni przed zmianami niepożądanymi. Stanowi wiec element ochrony wartości, których zachowanie jest warunkiem utrzymania atrakcyjności szlaków. Ochrona ta obejmuje aspekty, oddziałujące bezpośrednio na jakość krajobrazu. Są to aspekty ekonomiczne, kulturowe-społeczne, polityczne, gospodarcze, edukacyjne. Przestrzeń jest nasycona dziedzictwem lokalnym, rozumianym jako zachowanie symboli, zwyczajów, kuchni, kultywowanie zdarzeń, które są charakterystyczne dla regionu. Wszystkie te elementy są źródłem tożsamości regionu. Potrzeba wówczas ochrony realizowanej poprzez zachowanie równowagi pomiędzy odrębnością a włączeniem własnego dziedzictwa do komercyjnego obiegu kultury.
Pełen tekst dostępny w języku polskim w formacie Adobe Acrobat: https://www.npt.up-poznan.net/pub/art_3_52.pdf
| MLA | Środulska-Wielgus, Jadwiga. "Szlaki turystyki kulturowej jako sposoby ochrony i udostępniania krajobrazu." Nauka Przyr. Technol. 3.1 (2009): #52. |
| APA | Jadwiga Środulska-Wielgus (2009). Szlaki turystyki kulturowej jako sposoby ochrony i udostępniania krajobrazu. Nauka Przyr. Technol. 3 (1), #52 |
| ISO 690 | ŚRODULSKA-WIELGUS, Jadwiga. Szlaki turystyki kulturowej jako sposoby ochrony i udostępniania krajobrazu. Nauka Przyr. Technol., 2009, 3.1: #52. |
Jadwiga Środulska-Wielgus
Jadwiga Środulska-Wielgus
Instytut Architektury Krajobrazu
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki
ul. Warszawska 24
31-155 Kraków
e-mail: jadwigawielgus@wp.pl