Nauka Przyroda Technologie

2018 tom 12 zeszyt 4 #26, DOI: 10.17306/J.NPT.2018.4.26

Wojciech Chmielewski, Jakub Löffler , Wojciech Szwed

Powierzchnie stałe do badań populacji niecierpka drobnokwiatowego Impatiens Parviflora DC. w zbiorowiskach leśnych Wielkopolskiego Parku Narodowego, założenia ogólne i lokalizacja

Streszczenie.

Niecierpek drobnokwiatowy Impatiens parviflora DC. jest silnie ekspansywnym gatunkiem inwazyjnym, stanowiącym zagrożenie dla rodzimej flory. Poznanie dynamiki populacji tego gatunku umożliwi podjęcie dalszych działań związanych z ochroną przyrody i ocenę zagrożenia dla gatunków rodzimych oraz całych ekosystemów. Inwazją niecierpka drobnokwiatowego potencjalnie zagrożone są zarówno siedliska naturalne, półnaturalne, jak i synantropijne (od świeżych poprzez wilgotne do mokrych lasów): lasy liściaste i mieszane, strefy nadbrzeżne, kamieniste zbocza górskie, lasy gospodarcze, plantacje drzew, sady, pobocza dróg oraz tereny kolejowe, obszary miejskie i podmiejskie, ogrody i parki. Skutki inwazji niecierpka drobnokwiatowego obserwuje się zarówno w zbiorowiskach zaburzonych, jak i tych o charakterze naturalnym. Stosunkowo nieliczne informacji w literaturze dotyczące zwalczania tego gatunku zainspirowały do założenia w roku 2015 trzech powierzchni stałych do obserwacji skuteczności ograniczania występowania i ekspansji populacji niecierpka poprzez usuwanie okazów z powierzchni próbnych wyrywając osobniki przed okresem owocowania. Wieloletnie obserwacje pozwolą ocenić skuteczność usuwania niecierpka na dalszą ekspansję oraz wpływ na florę rodzimych gatunków.

Celem założenia powierzchni stałych jest sprawdzenie hipotezy wpływu występowania niecierpka na strukturę florystyczną warstwy zielnej, z jednej strony na jej zubożenie, z drugiej odporności zagęszczenia runa na jego inwazję, oraz weryfikacja, czy istnieje ujemna korelacja pomiędzy bogactwem gatunków i szczelnością pokrywy warstwy zielnej a pokryciem i gęstością populacji Impatiens parviflora. Założono trzy powierzchnie kołowe, znakowane metodą GPS na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego. Każda z powierzchni została podzielona na trzy sekcje, przy czym pierwsza o promieniu 2 m od środka, druga i trzecia o promieniu po 4 m. Całkowity promień powierzchni wynosił 10 m.

Założone powierzchnie zlokalizowane są kolejno w drzewostanie sosnowym na siedlisku lasu mieszanego świeżego, w drzewostanie sosnowym na siedlisku lasu świeżego oraz w drzewostanie dębowym na siedlisku lasu świeżego.

Słowa kluczowe: Characteristic of Impatiens parviflora population, Wielkopolski National Park, permanent plots, density of population

Pełen tekst dostępny w języku polskim w formacie Adobe Acrobat:
https://www.npt.up-poznan.net/pub/art_12_26.pdf

Abstract in English:
https://www.npt.up-poznan.net/volume12/issue4/abstract-26.html

Adres do korespondencji:
Wojciech Chmielewski
Katedra Botaniki Leśnej
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
ul. Wojska Polskiego 71 D
60-625 Poznań
Poland
e-mail:

Zaakceptowano do druku: 30.11.-0001